‘Γιαννιωτίτιδα’

Σήμερα λέω να ασχοληθώ με ένα επιστημονικό-ιατρικό θέμα. Συγκεκριμένα, με μια σπάνια σχετικά ασθένεια, που συναντάται κυρίως στους κατοίκους της Ηπείρου και ειδικά των Ιωαννίνων. Η ασθένεια αυτή έχει ποικίλα συμπτώματα ανάλογα με το φύλλο, την ηλικία, την περιοχή των Ιωαννίνων που μένει, την επαγγελματική και οικονομική κατάσταση του ‘ασθενή’.

Τα πρώτα συμπτώματα ξεκινούν στην παιδική- πρώιμη εφηβική ηλικία, όταν ξεκινά η κοινωνικοποίηση του ασθενή στο σχολείο και προτιμά να συναναστρέφεται με ομοίους του -έτσι συνηθίζεται να συμβαίνει πάντα άλλωστε- και να σνομπάρει και να κουτσομπολεύει σχεδόν όποιον άλλον δεν ανήκει σε αυτή την ομάδα -έτσι συμβαίνει μόνο στους ασθενείς αυτούς.

Ένα ακόμα σύμπτωμα που μπορεί να εμφανιστεί τότε ή λίγο πιο μετά, στο λύκειο, είναι η εμμονή με επώνυμα ρούχα -λες και είχε και στο χωριό του DKNY... Στην ηλικία αυτή ίιισως παίρνει και μια άλλη διάσταση το Υπερεγώ του από τη συνηθισμένη, αυτό όμως θα το αναλύσουμε κάποια άλλη φορά… (για το Υπερεγώ, όσοι δεν είστε γνώστες, αναζητήστε το φίλτατο Freud)

Σε έξαρση μπορούμε να πούμε πως βρίσκεται η ‘Γιαννιωτίτιδα’ με το που ο ασθενής παίρνει το απολυτήριο λυκείου. Την επόμενη κιόλας μέρα ξεκινάει ένα άλλο σύμπτωμα, Alzheimer… What do I mean by that? Με το που αφήνει τη σχολική του ζωή και ό, τι αυτή συνεπάγεται, ενεργοποιείται ένας μηχανισμός επιλεκτικής μνήμης. Σας λέει κάτι;;; όχι;;; Τς τς τς… Μην κρύβεστε ακόμα και εδώ… :Ρ :Ρ

Ο μηχανισμός αυτός ενεργοποιείται κάθε φορά που συναντάει ένας Γιαννιώτης έναν άλλο γνωστό του Γιαννιώτη. Σε περίπτωση που είναι φίλοι, ok, no problem. Σε περίπτωση όμως που είναι απλοί γνωστοί ή πρώην συμμαθητές, για 10 χρόνια ας πούμε, είναι σχεδόν βέβαιο ότι αν συναντηθούν στο δρόμο δεν πρόκειται όχι να χαιρετηθούν αλλά ούτε καν βλέμμα να ανταλλάξουν. Σε μεμονωμένες περιπτώσεις μπορεί να ρίξουν ένα από αυτά τα τόοοσο ζεστά χαμόγελά τους… Υψηλό είναι το ενδεχόμενο πάντως, σε γυναίκες κυρίως, να αλλάξουν ακόμα και πεζοδρόμιο για να μη μπουν σε αυτή την τόσο επίπονη για όλους μας διαδικασία του χαιρετισμού και ερώτησης περί υγείας κτλ…

Το ίδιο άτομο βέβαια, αν το συναντήσουν σε κάποιο party, κοινωνική εκδήλωση (γάμος, βαφτίσια), κοινή παρέα ή αν τύχει να συνταξιδεύουν έχοντας τις διπλανές θέσεις στο λεωφορείο του ΚΤΕΛ θα το προσεγγίσουν με τρομερή φιλικότητα και θα θυμούνται τα πάντα σε ανησυχητικό ίσως κιόλας βαθμό θα λέγαμε…

Επιπλέον, το κόλλημα με τα ρούχα αρχίζει να επιδεινώνεται. Ο ασθενής δεν μπορεί όχι μόνο να φανταστεί τον εαυτό του με κάτι λιγότερο από παπούτσια by Mossialos, ρούχα και εσώρουχα DKNY, Prada etc. αλλά απορεί και με όσους συμβιβάζονται και καταδέχονται να φορούν κάτι παρακάτω. Σε ακραίες περιπτώσεις ο ασθενής κάνει πέρα όποιον φίλο του υιοθετεί διαφορετικού είδους ενδυμασία.

Ανάλογο θέμα προκύπτει και με τις επιλογές του στα αμάξια, τα οποία, ενώ βρέχει 327 μέρες το χρόνο στα Ιωάννινα, επιβάλλεται να είναι ακριβά, διθέσια και cabrio.

Στο σημείο αυτό βέβαια πρέπει να αναφέρουμε πως το γεγονός ότι είναι εθισμένος στα επώνυμα και ακριβά ρούχα, αυτοκίνητα κτλ. δεν συνεπάγεται ότι διαθέτει και το αντίστοιχο εισόδημα. Μπορεί ο άλλος να φτιάχνει τοστ σε καντίνα, να τρώει ψωμοτύρι 22 μέρες το μήνα για να ξεχρεώσει το αμάξι, να βάλει 24 δόσεις στο μπλουζάκι αλλάαα θα είναι Armani, σε παρακαλώ… Το γεγονός αυτό είναι πολύυυυ σημαντικό για το κοινωνικό του status… Πώς θα πάει για καφέ στο Baccara, La suite, Au Bar χωρίς το Armani και το cabrio;;; Πώς θα κυκλοφορήσει το βράδυ στα διάφορα clubs και bars;;;;

Ας πούμε όμως μερικά πράγματα και για τον τρόπο διασκέδασης μιας και αναφέρθηκε -ναι, ναι, δυστυχώς έχει στιγματιστεί και αυτός ο τομέας. Οι φορείς της ‘Γιαννιωτίτιδας’ μπορεί να βγαίνουν έξω για καφέ, για ποτό, να πηγαίνουν σε bars, σε clubs, αλλά δεν μπορούν να χορέψουν. Οι καημένοι δεν κάνει να χορέψουν με τίποτα, όσο και αν τους αρέσουν τα τραγούδια που παίζει ο DJ του εκάστοτε club. Οι πιο ριψοκίνδυνοι τολμούν σπανίως να κουνήσουν ίσως λίγο τις άκρες των ποδιών ή των χεριών τους σύμφωνα με το ρυθμό της μουσικής.

Σε αυτούς τους χώρους θα μου πείτε μπορεί να περάσει κανείς καλά και με άλλους τρόπους, βλέπε flirt. Δυστυχώς όμως η ‘Γιαννιωτίτιδα’ χτυπάει και εκεί. Σας φαίνεται περίεργο;;; Και όμως, οι φορείς δεν μπορούν να flirtάρουν.

Για να γίνει κατανοητό το σύμπτωμα αυτό θα αναφέρουμε ένα παράδειγμα ενός άντρα και μιας γυναίκας: προσέχει ο άντρας τη γυναίκα στο χώρο (εννοείται πως το παράδειγμα μπορεί να γίνει και αντίστροφα, δηλαδή να προσέξει μια γυναίκα έναν άντρα στο χώρο, εμείς όμως θα προτιμήσουμε αυτό), την κοιτάει ώσπου να αντιληφθεί και αυτή την ύπαρξή του και… την κοιτάει, τον κοιτάει, την κοιτάει… τον κοιτάει. Η διαδικασία αυτή μπορεί να διαρκέσει από όλο το συγκεκριμένο βράδυ ως και εβδομάδες μετά, εφόσον τα Ιωάννινα είναι σχετικά μικρή πόλη και υπάρχει και από τις δυο μεριές η βεβαιότητα ότι θα ξανασυναντηθούν κάπου. Όταν επιτέλους πάρει την απόφαση ο νεανίας να μιλήσει στην κορασίδα, η κορασίδα -εάν δεν έχει ξενερώσει ή έχει βρει άλλον αυτή στο μεταξύ- ανταποκρίνεται στο κάλεσμά του, βγαίνουν και κάνουν τη γνώστη σχέση, εάν ταιριάζουν σαν άτομα εννοείται. Μπαμ μπαμ καταστάσεις σαφώς δεν υφίστανται, γιατί οι φορείς της ‘Γιαννιωτίτιδας’ έχουν ευαισθησία με την καρδιά τους και πρέπει να αποφεύγονται ‘απότομες συγκινήσεις’…

Αφήστε που υπάρχει και ένα ακόμα πρόβλημα στη σύναψη σχέσεων μεταξύ Γιαννιωτών. Ποιο;;; Μα αυτό της Γιαννιώτισσας!! Η προαναφερθείσα κοπέλα τις περισσότερες φορές μπορεί να κοιτάει, μπορεί να προκαλεί το νεαρό με τον τρόπο της, όταν έρχεται όμως η στιγμή της γνωριμίας προβάλει μία ξινισμένη, ιδιότροπη, ανέραστη πτυχή της προσωπικότητας της που αναγκάζει το νέο να τραπεί σε φυγή…

Όπως και να έχει, ενώ ο ασθενής είναι φορέας από νεαρότατη ηλικία αυτής της ασθένειας, δυστυχώς αντιλαμβάνεται και κατανοεί το πρόβλημα μόνο μετά την απομάκρυνσή του (είτε βραχυπρόθεσμη είτε μακροπρόθεσμη, αν και συνήθως ισχύει στη δεύτερη περίπτωση) από τα Ιωάννινα. Άλλοι καταφέρνουν και την αντιμετωπίζουν μετά από προσπάθεια και με την πάροδο των χρόνων, άλλοι απλώς γνωρίζουν την κατάστασή τους και την αποδέχονται και άλλοι δεν έχουν καν συνειδητοποιήσει ότι την έχουν. Χρειάζονται βλέπετε και κάποιες εξετάσεις για τη διάγνωσή της: επάρκεια, αυτογνωσία, αυτοεκτίμηση, αυτορύθμιση, αυτό- αυτό- ….

Κλείνοντας θέλω να πω πως μπορεί και εγώ η ίδια να παρουσιάζω κατά καιρούς μερικά -ίσως και όλα- συμπτώματα αυτής της ασθένειας. Η αναγνώριση πάντως αυτής της συμπεριφοράς ως ‘προβληματικής’ και η προσπάθεια για αντιμετώπιση είναι μια καλή αρχή, oder??

Υ.Γ.: Η ‘Γιαννιωτίτιδα’ μπορεί να έχει και τη μορφή της ‘Τρικαλίτιδας’, ‘Πατρίτιδας’ κλπ. ανάλογα με την περιοχή στην οποία παρουσιάζονται τα προαναφερθέντα συμπτώματα. Κατά περιοχές είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν και διαφοροποιήσεις.
If something is missing just add it guys. Τα συμπτώματα της ασθένειας αυτής άλλωστε πολλαπλασιάζονται καθημερινά αν δεν ακολουθηθεί φαρμακευτική αγωγή…



Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Ηλία για τις προτάσεις του και τον τίτλο. Καταλληλότερο νομίζω δε θα μπορούσα να σκεφτώ. I hope you enjoy it. :)

Να τα πούμε;;;;;;;

Σαν παιδί και εγώ είπα να πω τα κάλαντα σήμερα... Κάθησα και σκέφτηκα, λοιπόν, ποιο κολλητάρι να πάρω μαζί μου, για να μην αντηχεί μόνο το δικό μου τριγωνάκι στις εξώπορτες της πόλης, και συνειδητοποίησα ότι όντας στη Θεσσαλονίκη τέτοιες μέρες δεν έχω και πολλές επιλογές... Επιπλέον, δεν έχω και πολλούς γνωστούς -λόγω ημερών πάλι- που θα μπορούσα να τους τα πω χωρίς να με πάρουν στο δούλεμα...

Έτσι, λέω να τα γράψω, για να μαθαίνουν οι νέοι και βασικά και οι παλιοί, εφόσον είναι λίγοι αυτοί που ξέρουν όοοολα τα Κάλαντα των Χριστουγέννων στις μέρες μας. Οι περισσότεροι έχουν καταντήσει την όλη υπόθεση, δυστυχώς, σαν ένα μέσο να βγάζουν το extraδάκι τους εν όψει εορτών, αφήνοντας αυτό το έθιμο να χάσει τη μαγεία που είχε κάποτε...

Σε αυτό βεβαίως φταίνε και οι μεγάλοι -εντάξει, εν μέρει δικαιολογούνται και αυτοί που δε θέλουν να ακούσουν τα Κάλαντα 100000000 φορές και κάνουν περικοπές- που το έχουν περάσει έτσι στα παιδάκια... Anyway, δε θέλω να φλυαρήσω αυτή τη φορά. Έχω να πω και ολόκληρα τα Κάλαντα άλλωστε :Ρ Χρόνια πολλάααααα σε όλους παιδιάαααααα!!! Merry Christmas!!!!

Καλήν εσπέραν άρχοντες,
αν είναι ορισμός σας,
Χριστού τη Θεία γέννηση,
να πω στ' αρχοντικό σας.

Εν τω σπηλαίω τίκτεται,
εν φάτνη των αλόγων,
ο βασιλεύς των ουρανών,
και ποιητής των όλων.

Πλήθος αγγέλων ψάλλουσι,
το Δόξα εν υψίστης,
και τούτο άξιον εστί,
η των ποιμένων πίστης.

Εκ της Περσίας έρχονται,
τρεις μάγοι με τα δώρα,
άστρο λαμπρό τους οδηγεί,
χωρίς να λείψει ώρα.

Φτάνοντας στην Ιερουσαλήμ,
με πόθο ερωτούσι,
πού εγεννήθει ο Χριστός,
να πάν να τον ευρώσι.

Δια Χριστόν ως ήκουσε,
ο βασιλεύς Ηρώδης,
αμέσως εταράχτηκε,
κι έγινε θηριώδης.

Διατί πολλά φοβήθηκε,
δια τη βασιλεία,
μην του τη πάρει ο Χριστός,
και χάσει την αξία.

Κράζει τους μάγους και ρωτά,
που ο Χριστός γεννάται,
εν Βηθλεέμ ηξέρομε,
ο συγγραφεύς διηγάται.

Τον είπε να υπάγουσι,
και όπου τον εβρούσιν,
αφού τον προσκυνήσουσιν,
να παν να του το πούσιν

Όπως υπάγει και αυτός,
για να τον προσκυνήσει,
με δόλο ως μισόθεος,
για να τον αφανήσει.

Βγαίνουν οι Μάγοι τρέχοντας,
και τον αστέρα βλέπουν,
φως θεϊκό κατέβαινε,
και με χαρά προστρέχουν.

Φτάνοντας εις το σπήλαιο,
βρίσκουν την Θεοτόκο,
και βάστα στας αγκάλας της,
τον Αγιον της Τόκο.

Γονατιστοί τον προσκυνούν,
και δώρα του χαρίζουν,
σμύρνα χρυσό και λίβανο,
θεό τον εφημίζουν.

Σμύρνα είναι νέος άνθρωπος,
χρυσό ως Βασιλέα,
και λίβανο νέος θεός,
σ' όλη την ατμοσφαίρα.

Αφού τον προσκυνήσασιν,
ευθύς πάλι μισεύουν,
και τον Ηρώδη μελετούν,
να πάνε για να εύρουν.

Άγγελος εκ των ουρανών,
βγαίνει τους εμποδίζει,
από άλλην οδό να πορευτούν,
αυτός τους διορίζει.

Και πάλι άλλος Άγγελος,
τον Ιωσήφ προστάζει,
εις Αίγυπτο να πορευτεί,
και εκεί να ησυχάζει.

Να πάρει και την Μαριάμ,
μαζί με τον υιό της,
γιατί ο Ηρώδης εζητεί,
τον τόκο τον δικό της.

Μη βλέποντας ο Βασιλεύς,
τους μάγους να γυρίζουν,
στην Βηθλεέμ επρόσταξε,
παιδί να μην αφήσουν.

Χιλιάδες δεκατέσσερις,
σφάζουν σε μια ημέρα,
θρήνο κλαυθμό και οδυρμό,
είχε κάθε μητέρα.

Και επληρώθην το ρηθέν,
Προφήτου Ησαϊου,
ως και των άλλων προφητών,
και του Ιερεμίου.

Κορίτσια για σπίτι;!;!;! Girls just wanna have fuuun… Oh ooo girlz just wanna have fun!!!!

Ναι, ναι... Καλά καταλάβατε… Πάλι με τις σχέσεις θα ασχοληθούμε… Αυτή τη φορά όμως θα τις δούμε από μια άλλη οπτική γωνία που σίγουρα πολλές -αλλά όχι πολλοί - είναι πιθανό να έχετε ακούσει ή να σας έχει προβληματίσει σε κάποια συζήτηση.

Ξαναβγήκα τις προάλλες, με άλλη παρέα αυτή τη φορά, και πληροφορήθηκα για την ύπαρξη ακόμα μίας ‘κοπέλας για σπίτι’. Ποιες είναι όμως αυτές οι κοπέλες;;;; Ποιες νομίζουν οι άντρες ότι είναι και ποιες είναι στην πραγματικότητα;;; ououou scaryyy…

Πριν ξεκινήσω πρέπει να πω πως το κείμενό μου αφορά βασικά γυναίκες κάτω των 30 ετών, χωρίς να θέλω να κάνω διακρίσεις. Απλώς οι γυναίκες άνω των 30 είναι άλλη φάση, όπως είναι γνωστό ακόμα και στις πέτρες… :Ρ

Κοπέλα για σπίτι για τους περισσότερους άντρες -σύμφωνα και με γνώμες γνωστών μου- για παράδειγμα είναι οι ‘σοβαρές’, sometimes και συντηρητικές κοπέλες, με προσεγμένο ντύσιμο, καλούς τρόπους, υπεύθυνες, συμπαθητικές ίσως και ντροπαλές, με κάποιο ‘ανεβασμένο’ επίπεδο γνώσεων. Κάτι σαν τα καλά παιδιά ας πούμε…

Τις κοπέλες αυτές λοιπόν μάλλον ονειρεύονται κάποιοι όταν τους παρατάνε, κερατώνουν, εξαπατούν, εκμεταλλεύονται μερικές ^%^(*&^ %^&%@ !~)>{¨ !*&%$# κατ’ αυτούς πάντα. :Ρ

(Τα χαρακτηριστικά των *!^#%!$& λέω να μην τα αναπτύξω αυτή τη φορά. Θα τα αφήσω για άλλο κείμενο, μη γράψω ολόκληρο βιβλίο σήμερα...)

Τι γίνεται όμως όταν συναντούν στο δρόμο τους μία τέτοια;;; Είναι όντως αυτές οι κοπέλες ‘για σπίτι’;;; Χμμμ…

Νομίζω πως όταν ένας άντρας έρχεται αντιμέτωπος με αυτόν τον τύπο γυναίκας στην αρχή ενθουσιάζεται που ‘βρήκε επιτέλους μία σωστή ανάμεσα σε όλες αυτές τις @%$!%’ όπως είπαμε και παραπάνω. Γοητεύεται… Και εφόσον γοητεύεται μπαίνει σε μια διαδικασία να σκεφτεί τον εαυτό του με αυτό το άτομο…

Αργότερα (το αργότερα μπορεί να είναι μέρες, εβδομάδες ή και μήνες κατά περίπτωση) νομίζω πως δημιουργείται ένα θεματάκι. Ποιο είναι αυτό το θεματάκι;;; Το αγοράκι, λοιπόν, νιώθει πως το κοριτσάκι αυτό είναι πολύ καλό, πολύ funny, πολύ τέλειο πολύ πολύ πολύ γι’ αυτόν… Ενδεχομένως να σκέφτεται ότι είναι και too much γι αυτόν, ότι δεν είναι σωστό να την πληγώσει, να τη στενοχωρήσει και κάτι τέτοιες μπούρδες τέλος πάντων, λες και δε θα βρεθεί άλλος να το κάνει αυτό... Θα σας γελάσω… Αμπελοφιλόσοφος είπαμε ότι είμαι, όχι παντογνώστης…

Η ουσία πάντως είναι, ότι μόλις ξεκινούν τέτοιου είδους ‘προβληματισμοί’, ενεργοποιείται κάτι σαν άμυνα στο little boy μας :Ρ. Και από τη στιγμή εκείνη ξεκινάει και η αντίστροφη μέτρηση. Αντίστροφη μέτρηση, την οποία η κοπέλα δεν νοείται καν… Αντίστροφη μέτρηση, για την οποία υπαίτιος είναι ο μικρός τυμπανιστής μας (να πετάξω και κάτι χριστουγεννιάτικο μέρες που είναι!).

Στο σημείο αυτό ερωτά λοιπόν ο ποιητής (ναι, είμαι και από αυτό :Ρ): γιατί ρε συ φίλε το κάνεις αυτό; Γιατί, μπορεί εσένα να σου έχουν καρφωθεί διάφορα στο μυαλό και να έβαλες στην κοπελίτσα την ταμπέλα ‘κορίτσι για σπίτι’, αυτή όμως την ρώτησες;;; Δηλαδή δεν μπορεί να είναι κάποια καλή, χρυσή και να θέλει απλώς να περάσει καλά μαζί σου;;; Να κάνει τις περιστασιακές/ εφήμερες/ μακροχρόνιες σχέσεις της σαν γυναίκα;;; Το ότι είναι σοβαρή δε θα πει ότι ψάχνει τον άντρα της ζωής της από τα 18 ή τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο ή ότι κάνει μόνο μακροχρόνιες- σοβαρές σχέσεις, ότι δεν ψάχνει και δεν ψάχνεται μέσα στη βουή και καταστάσεις της πόλης…

Επιπλέον -τώρα το σκέφτηκα αυτό :Ρ - εσύ της έβαλες την ταμπελίτσα αυτή για τους χ ψ δικούς σου λόγους, αυτή τη ρώτησες αν σε βλέπει έτσι;;; Σε έστειλα εεε;!;! Ακριβώς… Το ότι εσύ το βλέπεις έτσι το πράγμα δε θα πει ότι το βλέπει έτσι και αυτή… Αυτή μπορεί να θέλει να έχει ένα ακόμα νταραβέρι, μια ακόμα σχέση σαν όλες τις προηγούμενες και όλες τις επόμενες που θα έχει... Να μην είσαι καν ο τύπος της, αλλά να θέλει να αλλάξει παραστάσεις στη ζωή της και να είσαι η αφορμή… Να είναι μια καμουφλαρισμένη Jezebel… Είναι κακό;;; Και εδώ κολλάει ο τίτλος του κειμένου μου, δανεισμένος από το γνωστό άσμα Girls just wanna have fuuun… Oh ooo girlz just wanna have fun!!!!

Πίστεψε με φίλτατε αναγνώστη, αυτές οι κοπέλες δεν είναι κοπέλες για σπίτι. Ή μάλλον είναι, αλλά όοοταν και με όποιον το αποφασίσουν αυτές καθώς έχουν και το γνῶθι σαὐτόν. Και όοοταν το αποφασίσουν θα το καταλάβεις και εσύ, αν είσαι εσύ ο τυχερός- άτυχος, πάρ’ το όπως θες…

Οι ‘κοπέλες για σπίτι’ λοιπόν είναι όοολες αυτές οι α) εκκεντρικές, ρηχές, επιφανειακές, γυναικάρες κατά τα άλλα και οι β) ήσυχες, ψιλοχαζούλες ή και αθώες κατ’ εσέ, αλλά πανούργες μικροαστές σιγανοπαπαδιές κατ’ εμέ. Είναι αυτές που σε περιποιούνται λες και είσαι ο θεός τους, σου γκρινιάζουν όταν δεν ασχολείσαι μαζί τους, κουβαλιούνται στο σπίτι σου χωρίς να σε ρωτήσουν -ενώ είσαι άρρωστος και δεν έχεις την όρεξη τους- για να περιποιηθούν το μωρουλίνι τους, τσιμπουρώνονται ενώ θέλετε να βγείτε αντροπαρέα, σου κάνουν γούτσου γούτσου όταν θα σου τη σπάσουν για να τα ξαναβρείτε, σου κάνουν σκηνές ζηλοτυπίας επειδή κοιτάς μια άλλη στο δρόμο (λες και αυτές δεν κοιτάζουν γύρω τους τι κυκλοφορεί) και γενικά κάνουν όοολα αυτά που σε κάνουν να νιώθεις σημαντικός, θεός στα μάτια τους, ότι τους κάνεις χάρη που είσαι μαζί τους και όχι αυτές σε σένα. Έτσι κάπως κάνουν τις μαλαγανιές τους αυτές οι sooo not ‘κορίτσια για σπίτι’ -κατ’ εσέ πάντα- και σε τυλίγουν χωρίς να το καταλάβεις…

Όχι τίποτα άλλο, αλλά νομίζεις ότι τις δουλεύεις κιόλας, ενώ αυτές το έχουν μεθοδεύσει το πράγμα… Ακόμα και με άλλη να φλερτάρεις και να νομίζεις ότι είναι μαύρα μεσάνυχτα η δικιά σου, αυτή το ξέρει αλλά κάνει τα στραβά μάτια, επειδή ξέρει ότι δεν πρόκειται να την αφήσεις για άλλη, γιατί ξέρεις ότι καμία δεν πρόκειται να σε έχει όπως σε έχει αυτή…

Πω πωω τι έγραψα πάλι… Τελικά το κείμενο αυτό βγήκε πολύ μεγάλο και πολύ κακόοο νομίζω… Έπρεπε να πω όμως κάποια πραγματάκια εκ μέρους της… , της… , της… , …. της…, της… και κάθε κοριτσιού τέλος πάντων που μπορεί να πήρε αυτή την ταμπέλα κάποια στιγμή στη ζωή της, χωρίς να το ξέρει και χωρίς να το γουστάρει κιόλας πιθανότατα… Watch out boyz!!!! Girls just wanna have fun tooo!!!!

Υ. Γ.: Δε θέλω να παρεξηγηθώ με αυτό το κείμενο. Δεν είμαι κατά του γάμου, δεν λέω πως all the girls are sluts, προς θεού, απλώς ότι και οι γυναίκες δεν αναζητούν πάντα να αποκατασταθούν ακόμα και αν εσένα μπορεί να σου έρχονται τέτοια ‘κύματα’. Watch out, γιατί τα ‘κυματάκια' μπορεί να κινούνται υπόγεια… ;)

X-Mas spirit...

Ανοίγεις το γραμματοκιβώτιό σου και τι βλέπεις;;; Ακριβώς! Λογαριασμούς… Διαφημιστικά… delivery… Λογαριασμούς… Διαφημιστικά… delivery …

Πότε ήταν η τελευταία φορά που το άνοιξες και σε περίμενε ένα γράμμα, μία κάρτα, ένα ειδοποιητήριο για δώρο;; Τι;!;! Δε θυμάσαι;;;

Πώς θα ένοιωθες αν αύριο το άνοιγες και έβλεπες ένα διαφορετικό φάκελο, μια carte postal, ένα ‘μαγικό’ χαρτάκι από τα ΕΛΤΑ;;;

Θα σου άρεσε εεε;; (Αν δε σου άρεσε είσαι ξενέρωτος, μη διαβάζεις παρακάτω, χάνεις το χρόνο σου… :Ρ :Ρ :Ρ)

Τώρα μπορεί να σκεφτείτε «τι λέει αυτή η τρελή πάλι;;; Τι αναλαμπή της ήρθε;!;» Κι όμως, είναι εμπειρική η φιλόσοφος… (:Ρ :Ρ )

Πριν μία εβδομάδα, εκεί που άνοιξα το γραμματοκιβώτιό μου και βρήκα τα κλασικά διαφημιστικά, λογαριασμούς, delivery είδα και εκείνο… Ναι, ναι... Εκείνο το ‘μαγικό’ χαρτάκι από τα ΕΛΤΑ που λέγαμε και που χαζοχαιρόμασταν κάθε φορά που το αντικρίζαμε όταν ήμασταν παιδιά. Και ένιωσα πάλι παιδί και μια γλυκιά ανυπομονησία και περιέργεια να με κυριεύει, γιατί δεν περίμενα τίποτα από κανέναν… Και όμως, κάποιος ήθελε να μου στείλει κάτι… Κάτι εν όψει Χριστουγέννων προφανώς…

Πέρασα κάμποση ώρα σκεπτόμενη ποιος θα μπορούσε να μου στέλνει, τι και γιατί… Λόγω των επεισοδίων κράτησε αρκετές μέρες αυτή μου η περιέργεια και η εγκαρτέρηση για το δώρο από το secret Santa … Και όταν τελικά κατάφερα να κρατήσω στα χέρια μου το ‘μυστήριο’ δέμα, δεν μπορούσα να περιμένω λεπτό παραπάνω… Άρχισα να ξετυλίγω και να ξεπακετάρω, ώσπου εμφανίστηκε… Μια χριστουγεννιάτικη γυάλινη χιονόμπαλα, με το Santa φορτωμένο με δώρα να στέκεται δίπλα στο τζάκι και τα χιονάκια να πέφτουν κάθε φορά που κουνάς τη μπάλα… Αμάααν… Παίζει και μουσική… Τέλειο;!;!;!; Ήρθαν τα Χριστούγεννα παιδιάααααα!!!! Είμαστε ένα βήμα πριν την αλλαγή του χρόνου και ούτε που το καταλάβαμε…

Τώρα θα μου πείτε «περίμενες τη χιονόμπαλα για να το πάρεις χαμπάρι κοπελιάαα;;» Η αλήθεια είναι πως όχι… Το κείμενο άλλωστε αυτό δε γράφτηκε για να σας θυμίσω ότι πλησιάζουν τα X-Mas, αλλά για να δείξω πώς οι γρήγοροι ρυθμοί της ζωής μας έχουν κάνει να ξεχάσουμε αυτούς τους ‘παραδοσιακούς’ τρόπους επικοινωνίας και όλη αυτή τη ‘μαγεία’ που κρύβουν μέσα τους...

Μπορεί να ακούγεται παιδικό, ίσως και ξεπερασμένο, αλλά σκεφτείτε τη χαρά και την έκπληξη που θα νιώθατε ή που μπορείτε να δώσετε στον άλλο με μια ανάλογη κίνηση… τόσο μικρή και απλή και όμως τόσο διαφορετική και ασυνήθιστη πλέον...

Μπορείς να το κάνεις και εσύ αυτό.

Πώωως;;;

Μα πολύ απλά στέλνοντας φέτος τα Χριστούγεννα κάρτες στους κατά τόπους φίλους σου! Σίγουρα θα έχεις φίλους που είναι με Erasmus, που δουλεύουν, που κάνουν το μεταπτυχιακό ή το διδακτορικό τους κάπου στο εξωτερικό.. Αλλά ακόμα και με τα κολλητάρια σου που σπουδάζουν σε άλλη πόλη μπορείς να το κάνεις. Δεν είναι ανάγκη να πάρεις κάτι ακριβό, κάτι εξεζητημένο. Η κίνηση μετράει…

Μπορεί να σας φαίνεται χαζό όλο αυτό, ειδικά αν είστε αγοράκια (:Ρ :Ρ), αλλά παιδιά η αλήθεια είναι πως όλοι θα χαρούν κατά βάθος… Εγώ πάντως μετά χαράς γίνομαι το πειραματόζωό σας :Ρ :Ρ

Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω τον αποστολέα του δέματος για το υπέροχο δώρο μα πάνω από όλα για τη χειρονομία, γιατί αυτή είναι που μετράει…

It s perfect… U r perfect… Thaaaaanks a lot dear… You made me very happy…

Merry Christmas guys and a happy new year!!!! HO HO HO… :P :P

Welcome to the world of singles…..

Ok guys… u wanted it so…. Εφόσον η προσπάθειά μου για λίγο επίπεδο στο blog θεωρήθηκε Άρλεκιν από πολλούς, λέω να ασχοληθώ με κάτι τελείως διαφορετικό τώρα, και για τα επόμενα χ ψ επεισόδια, να δούμε τις απόψεις σας και σε κανένα άλλο θέμα…

Όπως πολύ καλά καταλάβατε, το θέμα μας αυτή τη φορά θα είναι ο κόσμος των singles. Έχω βαρεθεί να ακούω φίλες και φίλους μου να παραπονιούνται για το ότι δεν σας προσεγγίζουν όταν βγαίνετε έξω στα bars, ότι σας λένε μόνο βλακείες, ότι όλες οι γυναίκες είναι σνομπ και ψώνια, οι άντρες είναι μ@λ@κες και και και και…

Ok guys… Δεν αντιλέγω, είναι σκούρα τα πράγματα ‘εκεί έξω’ (:Ρ :Ρ), κάπου εκεί έξω περιπλανιέμαι και εγώ… αλλά εμείς τα κάναμε έτσι… Θα πω πολλά και για τα δύο φύλα, για να μη λέτε ότι τα χώνω μόνο στους μεν ή τους δε και θα μπω κατ’ ευθείαν στο ψητό…

Πώς έχεις ρε φιλενάδα την απαίτηση να σου μιλήσει κάποιος στο bar όταν η στάση σου φωνάζει από μακριά ΜΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΤΕΕΕΕ??? Με τι μούτρα να έρθει να σου μιλήσει το παιδάκι, όταν εσύ στήνεσαι σαν τη Ντίβα, με το υφάκι «εγώ είμαι η καλύτερη εδώ μέσα και δεν είμαι για τα μούτρα σας???» όταν το ένα σου ξινίζει, το άλλο σου βρωμάει… Αν δεν σου αρέσει σήκω φύγε… Δικιά σου επιλογή ήταν να βρίσκεσαι σε αυτό το μέρος. Υποτίθεται πως είχες τη διάθεση να βγεις και να περάσεις καλά… Αν σε χαλάει just leave… Ούτε οι άλλοι θέλουν να βλέπουν τα ξινισμένα μούτρα σου…

Από την άλλη πάλι, θα πρέπει να πω στους φίλους μου τα αγοράκια, ότι φταίνε και αυτοί που πάνε και μιλάνε έστω και για την πλάκα τους στην κάθε ψωνάρα πατσαβούρα και της δίνουν το θάρρος να κομπάζει και να νομίζει ότι είναι και κάτι το ιδιαίτερο.. Εσείς φταίτε βέβαια! Εσείς κάνατε έτσι τις γυναίκες… Γιατί πηγαίνετε για την πλάκα σας να πείτε 2 σαχλαμαρίτσες να περάσετε όμορφα το βράδυ σας και -αν δε σας γειώσει βέβαια με τη μια η κοπέλα- λέτε του κόσμου τις μπούρδες για να την εντυπωσιάσετε και να τη ρίξετε. Πιστέψτε με ότι στις μέρες μας πλέον δεν μας παραμυθιάζετε!! Θέλουμε και κάνουμε ό, τι κάνουμε μαζί σας. Θέλουμε και παραμυθιαζόμαστε ρεεεεεε!!!!! Οπότε την επόμενη φορά που θα κάνετε κάποια κίνηση προσέγγισης, just be yourself! Να είστε ο υπέροχος εαυτός σας, γιατί σίγουρα έχετε κάτι το ιδιαίτερο πάνω σας, το οποίο απλώς το χαλάτε με το να λέτε όοολα αυτά τα clicheees…

Επιπλέον θα σας πω κάτι ακόμα, το οποίο μπορεί να σας φανεί κάπως κουλό, αλλά ισχύει συνήθως: αν η τύπισσα σε θέλει, ψήνεται, της έχεις γυαλίσει βρε αδερφέ (:Ρ :Ρ) ακόμα και βλακείες να της πεις -μην το ξεφτιλίσεις όμως κιόλας, με ρέγουλα- δύσκολα θα σε φτύσει… Της αρκεί που έκανες την κίνηση και πήγες και της μίλησες, τα υπόλοιπα θα τα βρείτε στην πορεία, οπότε… no reason to panic… γι αυτό σας λέω, just be yourself!

Α! Εδώ βεβαίως θα πρέπει να αναφέρω πως υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να σε γουστάρει μια γυναίκα και το να είναι απλώς φιλική μαζί σου… Ναι, ναι, υπάρχουν ακόμα γυναίκες που μπορούν και είναι φιλικές και δεν τις χαλάει να κάνουν μια γνωριμία παραπάνω, χωρίς να γουστάρουν τον άλλον. Είναι απλώς κοινωνικές..

Εσύ πας με όλη την καλή διάθεση να τη ρίξεις (χιχι), αυτή -στα δικά σου μάτια πάντα- ανταποκρίνεται, εφόσον σου μιλάει και ασχολείται μαζί σου, και όταν έρχεται η ώρα να ζητήσεις το κινητό της σου πετάει την γνωστή στον κόσμο των γυναικών ατάκα -για των αντρών δεν ξέρω πόοοσο γνωστή είναι :Ρ -

«Θες να μου δώσεις εσύ το δικό σου και να σε πάρω εγώ?????».

Στο σημείο αυτό πρέπει μάλλον να σκεφτείς πως τόσην ώρα το κοριτσάκι απλώς ήταν φιλικό μαζί σου. Μην περιμένεις να σε πάρει -τηλέφωνο εννοώ πάντα :Ρ :Ρ - γιατί δεν πρόκειται. Και αααν σε πάρει -τηλέφωνο εννοώ πάντα :Ρ :Ρ - θα είσαι είτε η καβάτζα της, είτε δε θα τη χαλάει να πιει απλώς ένα ποτό μαζί σου ακόμα επειδή της άρεσε η παρέα σου. Αν σταθείς πολύ τυχερός -σου το εύχομαι- και σε έχει συμπαθήσει πολύ, στην καλύτερη των περιπτώσεων θα βγείτε και με τις φίλες της, γιατί μπορεί εκείνης να μην ήσουν ο τύπος της, της φίλης της της Μελένιας όμως σίγουρα θα της αρέσεις… Όπως λέω και εγώ: one woman’s rubbish is another woman’s treasure…. Δε σε χάλασεεεε…. Καλή και η Μελένια… :Ρ :Ρ (Μη με ρωτήσετε γι αυτήν, είναι φανταστικό το όνομα :Ρ).

Καλή αρχή!!!!

Λέω να κάνω μια εντυπωσιακή -κατά την κολλητή μου- αρχή με ένα κείμενο μεγαλούτσικο αλλά ευανάγνωστο (μάλλον :P :P ). Το ότι κάνουμε μια τέτοια αρχή πάντως δε θα πει πως όλα τα κείμενα θα είναι του ίδιου επιπέδου και αξίας, γιατί το blog το κάνουμε κυρίως για χαλάρωση, έτσι??? :P :P

Anyway, I hope you enjoy it as much as I did...

Ήταν αρκετά μικροκαμωμένη, λεπτή με ύψος όχι μεγαλύτερο από 1.60. Ειδικά τώρα, την ώρα του ύπνου, που ανάσαινε γαλήνια, έμοιαζε απροστάτευτή, μικροσκοπική. Και όμως ήταν το πιο δυναμικό άτομο που είχε γνωρίσει εδώ και καιρό. Πώς ήταν δυνατόν μέσα σε ένα τόσο ελάχιστο πλάσμα να κρύβεται τέτοια δύναμη; Τόση ομορφιά; Τέτοια μαγεία; Δεν μπορούσε να καταλάβει και αυτό τον σαγήνευε. Πιο δυναμική από τους περισσότερους άνδρες, πιο ευαίσθητη από τους περισσότερους ανθρώπους... Ασύστολα ρομαντική και ταυτόχρονα επικίνδυνα ρεαλίστρια. Ωριμότητα πενηντάρας και αθωότητα πεντάχρονου κοριτσιού... Έτσι ήταν... Γεμάτη αντιφάσεις, μια γυναίκα με δεκάδες πρόσωπα, το καθένα με μία δική του ξεχωριστή ομορφιά… Κι αυτός, δίπλα της, κάθε μέρα αντιμέτωπος με ένα νέο μυστήριο, μέσα στο οποίο δε χόρταινε να μπαίνει, να χάνεται, να αφομοιώνεται, επαναπροσδιορίζοντας κάθε φορά την αγάπη, που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος για έναν άλλο.

Έσκυψε πάνω από το πρόσωπό της και άρχισε να το γεμίζει με μικρά, απαλά φιλιά. Ένα στο μέτωπο, για όλα τα θαύματα που συνέβαιναν μέσα στο κεφάλι της προ καλώντας τον να τα ανακαλύψει. Ένα στην κορυφή της μύτης για τον τρόπο με τον οποίο την σούφρωνε ανταποκρινόμενη στα πειράγματά του. Στα ζυγωματικά. Για το χρώμα που έπαιρναν όταν γέλαγε με την ψυχή της. Με ακόμη περισσότερη προσοχή και γλύκα από πριν φίλησε την μοναδική ρυτίδα που αχνοφαίνονταν, λίγο αριστερά από την άκρη των χειλιών της. Γιατί μαρτυρούσε τα δεκάδες στραβά, πονηρά χαμογελάκια που είχαν φωτίσει το πρόσωπό της. Το σαγόνι της το φίλησε για τον τρόπο με τον οποίο το κρέμαγε ,δήθεν ξαφνιασμένα, κάθε φορά που την πείραζε κάποιο από τα σχόλια του. Και κατέληξε σε ένα μικρό φιλί στα κλειστά της χείλη, γιατί σήμερα είχε αποκοιμηθεί πρώτη. Και του έλειψαν οι μελωδίες που έβγαιναν από αυτά τις βραδιές που τον νανούριζε στην αγκαλιά της.

Θυμήθηκε ένα παιχνίδι που έπαιζαν. Όταν ο ένας κοιμόταν, ο άλλος έσκυβε και του ψιθύριζε τα μυστικά του, στο αυτί. Για να τα μαθαίνει χωρίς να το ξέρει, έλεγαν. Δεν άκουσα τι της είπε, μα αυτή χαμογέλασε λιγάκι, του γύρισε την πλάτη και κόλλησε επάνω του. Κι εκείνος, ξέροντας πως μόλις είχε μπει στο όνειρό της, την αγκάλιασε κολλώντας ολόκληρο το κορμί του πάνω στο δικό της. Να την αισθάνεται όσο πιο κοντά του γίνεται. Πήρε στο χέρι του το χέρι που έγραφε τα ομορφότερα ποιήματα που είχε διαβάσει. Ποιήματα για εκείνον μόνο. Ακούμπησε το πρόσωπο του στο σβέρκο της και αποκοιμήθηκε με ένα χαμόγελο ευτυχίας. Είχε στην αγκαλιά του εκατοντάδες λόγους να θέλει να ξυπνήσει την επόμενη μέρα.