Μια αισθηματική κομεντί, ένα γνωστό μου ζευγάρι και μερικά ποτά με φίλους μου singles ήταν τα κίνητρα και η έμπνευσή μου για το παρόν κείμενο. Πρώτα είδα την ταινία. Μετά συνάντησα το ζεύγος και αφού με προβλημάτισαν και τα δύο συζήτησα με τους φίλους μου για το αν και πότε είναι η ημερομηνία λήξης του έρωτα. Του έρωτα με την έννοια «τον/την είδα και τον/την ερωτεύτηκα». Χαχ… Αστείο εεε???
Σίγουρα σε πολλούς φαντάζει αστεία η ατάκα αυτή. Άλλοι πάλι μπορεί να ταξιδέψουν στο παρελθόν για λιγάκι και να θυμηθούν εκείνη την εποχή που τους συνέβη κάτι τέτοιο. Σε κάποιους άλλους πάλι μπορεί να μη θυμίζει τίποτα, να ξυπνήσει όμως την επιθυμία για κάτι που θα ήθελαν να τους συμβεί και που αναρωτιούνται, αν όντως είναι δυνατόν να συμβαίνει ή αν είναι κατασκευάσματα του μυαλού όλα αυτά.
Όταν είμαστε μικούλια, ας πούμε γύρω στα 14 (αν και τα 14χρονα πλέον δεν είναι καθόλου μικρά) ενθουσιαζόμαστε πολύ εύκολα. Μπορεί να πάμε σε καινούριο φροντιστήριο και να συναντήσουμε ΤΟΝ/Η ΘΕΟ/Α, να πάθουμε την πλάκα μας για καμιά βδομάδα, αν είμαστε τυχεροί μπορεί να κάνουμε και κάτι μαζί του/της and that s it! Την επόμενη εβδομάδα θα κεντρίσει ένας/μια άλλος/η το ενδιαφέρον μας κ.ο.κ.
Κάποια στιγμή στο λύκειο ή το πανεπιστήμιο, μετά από αρκετές περιπλανήσεις, εφήμερες ή και όχι σχέσεις, ραντεβού, «χαστούκια», χυλόπιτες και ερωτικές απογοητεύσεις ερωτευόμαστε. Συναντάμε κάποιον που μας κάνει το “κλικ” και ξεκινάμε… τι ξεκινάμε?? Who knows?? And who cares??? Είμαστε νέοι, είμαστε τρελόπαιδα και το ζούμε. Ζούμε τα πάντα χωρίς να μας νοιάζει τι θα γίνει, που θα καταλήξει, αν ταιριάζουμε όντως ή αν κάνουμε βλακεία και δίνουμε… τι δίνουμε? Όσα μπορεί ο καθένας. Όσα μπορεί η κάθε πλευρά χωρίς εγωισμούς, ιδιοτέλειες, πισινές, βαθύτερες σκέψεις, κουτοπονηριές…
ΤΑ ΡΑΑΑΜ! Και κάπου εδώ γίνεται ο διαχωρισμός μου… Υπάρχουν άτομα σε αυτή τη ζωή που κάνουν μια τέτοια σχέση και μένουν εκεί για πάντα. Καλό εε?? Έχω γνωστούς μου που τους αντιπροσωπεύει αυτό, όσο περίεργο και αν φαντάζει σε αρκετούς. Τώρα κατά πόσον ευτυχισμένοι, ερωτευμένοι, πιστοί κτλ. είναι ακόμα ή αν είναι μαζί από συνήθεια δεν μπορώ να το γνωρίζω και είναι και άααλλο θέμα αυτό.. Anyway, αντίθετα με αυτά τα ζευγάρια, υπάρχουν μερικά δισεκατομμύρια ζευγάρια που χωρίζουν κάποια στιγμή όσο ερωτευμένα και αν είναι, γιατί καλώς ή κακώς τα ζευγάρια χωρίζουν.
Τι γίνεται με τα ζευγάρια αυτά? Nothing! Συνεχίζουν τις ζωές τους με άλλους… το θέμα όμως είναι πώς?? What do I mean by that? Κατά τη γνώμη μου -σωστή ή λάθος δεν ξέρω- την πρώτη φορά που ερωτευόμαστε πραγματικά είναι και το απόλυτο. Είναι το απόλυτο, επειδή δεν υπάρχει σύγκριση με κάτι άλλο ως τότε. Είναι το απόλυτο, γιατί μόνο τότε μπορείιι να βάλουμε τον άλλον πάνω από μας, να δώσουμε χωρίς εγωισμούς, ιδιοτέλεια, εγκαρτέρηση και προσμονή για να πάρουμε και να μας ανταποδώσουν…
Όσο μεγαλώνει κανείς, όσο περισσότερες γνωριμίες και «χαστούκια» τρώει κάποιος, τόσο πιο «προσεκτικός» γίνεται. Δεν ενθουσιάζεται ούτε ερωτεύεται πλέον, όπως νόμιζε ότι έκανε όταν ήταν 15, δεν επενδύει σε σχέσεις, αν δεν έχει περάσει από 5927503 κύματα τον άλλον και δεν εμπιστεύεται… Δεν πιστεύει όλα όσα ακούει ούτε είναι πάντα ειλικρινής με τον άλλο…
Ένας καθηγητής μου προσπαθούσε να μας εξηγήσει τον όρο «λογικά συναισθήματα» κάποτε και μας φαίνονταν τόσο περίεργος… Πλέον συμπεραίνω πως από μια ηλικία και μετά κυρίως έτσι συνάπτονται οι σχέσεις. Δεν υπάρχει ο αυθορμητισμός και ο ενθουσιασμός που είχαμε κάποτε. Τουλάχιστον όχι στον ίδιο βαθμό. Γνωρίζουμε κάποιον/α που μας ελκύει, μας είναι συμπαθής και αααν πληρεί και τις 85023858 προδιαγραφές που έχουμε στο μυαλό μας, τότε μπορείιι να του/της δώσουμε μια ευκαιρία για κάτι παραπάνω. Και αν την αρπάξει και τη χειριστεί σωστά, τότε μπορεί σιγά-σιγά να τον/την ερωτευτούμε και να νιώσουμε όλα τα συμπτώματα του έρωτα. Αν πάλι μας ξυπνάει μόνο «άγρια ένστικτα», πιθανότατα να του/της δώσουμε απλώς μια «ροζ» ευκαιρία, άαντε να πιούμε και έναν καφέ μετά σα να μην τρέχει τίποτα και «γεια σας», όπως είπε και ένας φίλος μου…
Η επιφυλακτικότητα, η καχυποψία και πολλές φορές ο φόβος μήπως μας τη φέρει ο άλλος, μήπως πληγωθούμε ή επενδύσουμε και πάλι σε «λάθος μετοχή» χτίζουν τοίχους που είναι δύσκολο να γκρεμιστούν. Όχι επειδή τα τείχη γκρεμίζονται δύσκολα, αλλά επειδή κανένας δε διαθέτει πλέον χρόνο για να τα γκρεμίσει, εφόσον ξέρει ότι υπάρχουν τόοσες κοιλάδες και πεδιάδες που μπορεί να κατακτήσει χωρίς ιδιαίτερο κόπο και προσπάθεια. Ποιο το νόημα όμως να κατακτήσεις κάτι τόσο εύκολα, χωρίς να έχεις δώσει την προσωπική σου μάχη??? Πόσο διαφορετικό θα ήταν το τριαντάφυλλο του μικρού πρίγκιπα από τα άλλα, αν δεν είχε κοπιάσει όσο κόπιασε για αυτό??
Κλείνοντας θα ήθελα να πω πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να μείνει μόνος του, είναι φύσει ‘ζώον κοινωνικόν’, όπως έλεγε και ο Αριστοτέλης. Σήμερα όμως υπάρχουν δυστυχώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι μόνοι τους. Και αυτό όχι επειδή είναι μοναχικοί. Οι δουλειές, οι ρυθμοί της καθημερινότητας, όλο αυτό το παιχνίδι των σχέσεων έχει κάνει αρκετούς να επαναπαύονται στη μοναξιά τους, προκειμένου να έχουν μια υποχρέωση λιγότερη και το κεφαλάκι τους λίγο πιο ήσυχο με το τέλος της ημέρας, όταν ξαπλώνουν στο κρεβατάκι τους. Το άδειο κρεβατάκι τους… Σίγουρα έχουμε να διευθετήσουμε καθημερινά πολύ σημαντικά ζητήματα, θέματα ζωτικής σημασίας, νομίζω όμως πως ένα παραθυράκι στον έρωτα είναι καλό να το έχουμε ανοιχτό. Αυτό άλλωστε είναι αυτό που αλλάζει ουσιαστικά όλη αυτή τη ρουτίνα αν το καλοσκεφτείτε... So, make love, not war…
Saturday, May 23, 2009
Sunday, May 3, 2009
20άρες vs. 30άρες
(Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο σε συγκεκριμένη φίλη μου και αναρτήθηκε με κάποιες επιφυλάξεις… So, να είστε επιεικείς και σε περίπτωση που είστε γυναίκα άνω των 30, pleeeaaaase don’t shoot me, αν με πετύχετε στο δρόμο.. :) )
Το 2009 είναι αδιαμφισβήτητα η χρονιά των –άντα, τουλάχιστον στο δικό μου κοινωνικό περίγυρο. Αρκετοί φίλοι μου τα έκλεισαν ή είναι στο παραπέντε, ενώ αρκετές φίλες μου είπαν να πάρουν αυτό το target group όσον αφορά τα συναισθηματικά τους τουλάχιστον… Τι γίνεται όμως όταν ένα 20something girl μπλέκεται στον κόσμο των “μεγάλων” και οι αντίζηλες της ρίχνουν μερικές πενταετίες? Μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων?
Τα 30 θεωρούνται ηλικία ορόσημο για πολλούς. Μερικοί δεν δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα βέβαια, άλλοι πάλι θεωρούν πως, επειδή άλλαξε το πρώτο ψηφίο στον αριθμό της ηλικίας τους, ήρθε η ώρα να αλλάξουν και κάποια πράγματα στη ζωή τους. Έτσι είναι πολύ πιθανό να ταλαιπωρεί κανείς το μυαλουδάκι του κατά διαστήματα με ερωτήματα του τύπου «τώρα εγώ πρέπει να αρχίσω να νοικοκυρεύομαι σιγά-σιγά ή μπορώ να συνεχίζω την (ενδεχομένως) ξέφρενη ζωή που έκανα ως τώρα? Μπορώ να νταραβερίζομαι με μικρούλες και να περνάω τον καιρό μου με bimbo ή πρέπει να βρω “το λιμάνι” μου και να αράξω επιτέλους, να κάνω και εκείνα τα εγγόνια που πρέπει κάποια στιγμή να κάνω?? Ποιο “πρέπει” να είναι το target group μου πλέον? 20something girls ή Ms. 30?»
Σε αυτά τα ερωτήματα θα επιχειρήσω να απαντήσω, κυρίως από τη σκοπιά των 20something girls, γιατί για να είμαι ειλικρινής, οι περισσότερες φίλες μου δεν έχουν πατήσει τα –αντα ακόμα. Διευκρινίζω ότι οι “απαντήσεις” δεν αποτελούν κανόνες, ούτε αντιπροσωπεύουν απαραίτητα όλες τις κοπέλες αυτής της ηλικίας, προς αποφυγή παρεξηγήσεων.
Κατ’ αρχάς, μια κοπέλα στην ηλικία π.χ. των 25 μπορεί να είναι εξίσου γυναίκα με κάποια μεγαλύτερη της, πχ. 30+. Μπορεί να μην έχει πάρει τη μισή πόλη και να μην έχει την περιβόητη εμπειρία της Ms. 30, σίγουρα όμως έχει περισσότερη όρεξη και φρεσκάδα, είναι πιο ανοιχτή, έχει περισσότερη και καλύτερη διάθεση και είναι definitely πιο παιχνιδιάρα.
Επιπλέον, το νεαρό της ηλικίας της δε σημαίνει κιόλας ότι είναι ανώριμη ή δεν ξέρει τι θέλει και τι της γίνεται. Θεωρητικά μια γυναίκα σε αυτή την ηλικία έχει τελειώσει με ενδεχόμενες σπουδές κτλ., έχει βρει κάποιο χώρο εργασίας, ενώ ένας συνομήλικός της είναι πολύ πιθανό να μην έχει τελειώσει καν με τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Το γεγονός ότι πχ. ένας 30άρης μπορεί να την περνάει κατά αρκετά χρόνια δε συνεπάγεται και χάσμα σε νοητικό/ πνευματικό επίπεδο. Γυναίκες αυτής της ηλικίας μπορούν να κατανοήσουν και να συμπαρασταθούν εξίσου καλά στις διάφορες φάσεις και δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει κάποιος, όπως οι συνομήλικές του.
Ένα ακόμα “+” του να σχετίζεται κάποιος με κορίτσια αυτής της ηλικίας είναι -νομίζω- το γεγονός ότι μπορεί να εφαρμόσει το “ευέλικτο πρόγραμμα”. Ναι, τώρα υπάρχει και στις σχέσεις εκτός από τις τράπεζες... What do I mean by that? Όταν γνωρίσει κάποιος μια τόσο νεαρή γυναίκα μπορεί να ξεκινήσει κάτι πολύ πιο χαλαρά σε σχέση με κάποια 30+. Μπορεί δηλαδή να αποτελέσει ένα ακόμα θήραμά του, μπορεί όμως να αποτελέσει μακροπρόθεσμα και “το λιμάνι” του, αν ταιριάξουν και τα βρουν μεταξύ τους, χωρίς να υπάρχει αυτή η αόρατη πίεση όταν η παρτενέρ είναι -άντα+. Όπως είπε και ένας γνωστός μου «αυτά τα αστεράκια είναι επενδύσεις για το μέλλον» lol… lol? Χμμ… βασικά, on second thought, μήπως μέσω μιας τέτοιας σχέσης νιώθει πιο νέος και ο άλλος κατά βάθος?? Αναρωτιέμαι τώρα εγώ…
Από την άλλη πάλι, όπως μου είπε και ένας άλλος γνωστός μου, αυτές οι επενδύσεις έχουν και κάποιο ρίσκο, γιατί αν δεν τις χειριστείς σωστά μπορεί να τις καρπωθεί και να τις χαρεί άλλος, ενώ εσύ έχεις δουλέψει σκληρά για να τις φτάσεις σε ένα άλφα επίπεδο.. Νομίζω όμως ότι αυτό είναι λογικό να συμβαίνει ειδικά στο χρηματιστήριο των σχέσεων, όπου είναι καθαρά θέμα ανθρώπων, συμπεριφορών και χειρισμών..
Ένα μεγάλο(?) “-“ και παράπονο που ανέφεραν αρκετοί της “3ης ηλικίας” (εξ αιτίας του 3 στην αρχή :Ρ) αναφορικά με τις γυναίκες αυτές είναι στον τομέα του sex. Οι περισσότερες -κατά τα λεγόμενά τους- δεν πρόκειται να το κάνουν από το πρώτο ραντεβού μαζί τους. Εκεί που ο άλλος θέλει “να μπει στο ψητό” η άλλη μπορεί να τον αφήσει “ατάιστο” και για 4-5 ραντεβού. Αν έχει πέσει σε extreme περίπτωση μπορεί και για παραπάνω. Η Ms. 30+ πάλι θα προχωρήσει χωρίς ενδοιασμούς αμέσως προς τέρψιν και των δύο.
But is that good or bad if you look a little bit closer?? Προσωπικά θεωρώ πως οι 30+ γυναίκες έχουν απενοχοποιήσει αυτό τον τομέα στο μυαλό τους, γι αυτό και δεν έχουν πρόβλημα να προχωρήσουν άμεσα. Ξέρουν ότι αργά ή γρήγορα -εφόσον το θέλουν και οι δύο- θα καταλήξουν εκεί, οπότε δεν υπάρχει λόγος να το ζαλίζουν το θέμα. Άλλωστε είναι πολύ πιθανό να “φοβούνται” τον ανταγωνισμό και επειδή, ως γνωστόν, δεν υφίσταται σχέση με κάποιον αν δεν κάνεις πρώτα σεξ μαζί του, ποιός ο λόγος να το καθυστερείς? Μπορεί να ταιριάζεις σε όλα, αν δεν ταιριάζεις όμως εκεί ..
Δε μπορώ βέβαια να αντισταθώ και σε ένα ερώτημα που μου γεννήθηκε με αφορμή τα λόγια ενός άλλου γνωστού μου επί του θέματος: «δεν υπάρχει γυναίκα άνω των 30 που κάνει απλώς sex με κάποιον που γνώρισε και της άρεσε. Υπάρχουν απλά γυναίκες που παραδέχονται ότι ψάχνονται να παντρευτούν και άλλες που το ελπίζουν και το ποθούν χρησιμοποιώντας όλα τα όπλα τους, χωρίς όμως να το εκφράζουν». Άρα μήπως οι γυναίκες αυτές βλέπουν κάθε καινούρια γνωριμία σαν μια ευκαιρία για το dream come true ή έστω στιγμιαίας χαράς και απόλαυσης που δεν πρέπει να μείνει ανεκμετάλλευτη??
Οι “μικρές” από την άλλη σίγουρα δεν έχουν απομυθοποιήσει την όλη διαδικασία, λειτουργούν πολύ περισσότερο εγκεφαλικά φοβούμενες -κλασικά- το Υπερεγώ της κοινωνίας και θέτοντας σε δεύτερη μοίρα την προσωπική τους απόλαυση. Άπαξ όμως και γίνει η αρχή -συνήθως- δεν έχουν να ζηλέψουν κάτι από τις προαναφερθείσες κυρίες. Άσε που είναι και πολύ πιο πρόθυμες και ανοιχτές σε νέες προτάσεις, ιδέες και πειραματισμούς…
Anyway, για να μην καταλήξει sex blog ή girlish το blogακι μου, και επειδή έγραψα ήδη ένα ολόκληρο κατεβατό, λέω να περάσω στον επίλογο, λέγοντας απλώς πως ο χρόνος είναι μια ανθρώπινη εφεύρεση. Ένας άνθρωπος δεν καθορίζεται ούτε κρίνεται από την ηλικία του μόνο αλλά από τις πράξεις και τις κινήσεις του. Από την άλλη πάλι τα πάντα είναι θέμα γούστου και περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.. Κάντε ό, τι θέλετε, αρκεί να το κάνετε συνειδητά... Εγώ το χρέος μου σαν αμπελοφιλόσοφος το έκανα και αυτή τη φορά. Ελπίζω να σας άρεσε guys και να μη σας φάνηκαν τελείως αρλούμπες όσα έγραψα τελικά… That s all for now. To be continued... :D
Το 2009 είναι αδιαμφισβήτητα η χρονιά των –άντα, τουλάχιστον στο δικό μου κοινωνικό περίγυρο. Αρκετοί φίλοι μου τα έκλεισαν ή είναι στο παραπέντε, ενώ αρκετές φίλες μου είπαν να πάρουν αυτό το target group όσον αφορά τα συναισθηματικά τους τουλάχιστον… Τι γίνεται όμως όταν ένα 20something girl μπλέκεται στον κόσμο των “μεγάλων” και οι αντίζηλες της ρίχνουν μερικές πενταετίες? Μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων?
Τα 30 θεωρούνται ηλικία ορόσημο για πολλούς. Μερικοί δεν δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα βέβαια, άλλοι πάλι θεωρούν πως, επειδή άλλαξε το πρώτο ψηφίο στον αριθμό της ηλικίας τους, ήρθε η ώρα να αλλάξουν και κάποια πράγματα στη ζωή τους. Έτσι είναι πολύ πιθανό να ταλαιπωρεί κανείς το μυαλουδάκι του κατά διαστήματα με ερωτήματα του τύπου «τώρα εγώ πρέπει να αρχίσω να νοικοκυρεύομαι σιγά-σιγά ή μπορώ να συνεχίζω την (ενδεχομένως) ξέφρενη ζωή που έκανα ως τώρα? Μπορώ να νταραβερίζομαι με μικρούλες και να περνάω τον καιρό μου με bimbo ή πρέπει να βρω “το λιμάνι” μου και να αράξω επιτέλους, να κάνω και εκείνα τα εγγόνια που πρέπει κάποια στιγμή να κάνω?? Ποιο “πρέπει” να είναι το target group μου πλέον? 20something girls ή Ms. 30?»
Σε αυτά τα ερωτήματα θα επιχειρήσω να απαντήσω, κυρίως από τη σκοπιά των 20something girls, γιατί για να είμαι ειλικρινής, οι περισσότερες φίλες μου δεν έχουν πατήσει τα –αντα ακόμα. Διευκρινίζω ότι οι “απαντήσεις” δεν αποτελούν κανόνες, ούτε αντιπροσωπεύουν απαραίτητα όλες τις κοπέλες αυτής της ηλικίας, προς αποφυγή παρεξηγήσεων.
Κατ’ αρχάς, μια κοπέλα στην ηλικία π.χ. των 25 μπορεί να είναι εξίσου γυναίκα με κάποια μεγαλύτερη της, πχ. 30+. Μπορεί να μην έχει πάρει τη μισή πόλη και να μην έχει την περιβόητη εμπειρία της Ms. 30, σίγουρα όμως έχει περισσότερη όρεξη και φρεσκάδα, είναι πιο ανοιχτή, έχει περισσότερη και καλύτερη διάθεση και είναι definitely πιο παιχνιδιάρα.
Επιπλέον, το νεαρό της ηλικίας της δε σημαίνει κιόλας ότι είναι ανώριμη ή δεν ξέρει τι θέλει και τι της γίνεται. Θεωρητικά μια γυναίκα σε αυτή την ηλικία έχει τελειώσει με ενδεχόμενες σπουδές κτλ., έχει βρει κάποιο χώρο εργασίας, ενώ ένας συνομήλικός της είναι πολύ πιθανό να μην έχει τελειώσει καν με τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Το γεγονός ότι πχ. ένας 30άρης μπορεί να την περνάει κατά αρκετά χρόνια δε συνεπάγεται και χάσμα σε νοητικό/ πνευματικό επίπεδο. Γυναίκες αυτής της ηλικίας μπορούν να κατανοήσουν και να συμπαρασταθούν εξίσου καλά στις διάφορες φάσεις και δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει κάποιος, όπως οι συνομήλικές του.
Ένα ακόμα “+” του να σχετίζεται κάποιος με κορίτσια αυτής της ηλικίας είναι -νομίζω- το γεγονός ότι μπορεί να εφαρμόσει το “ευέλικτο πρόγραμμα”. Ναι, τώρα υπάρχει και στις σχέσεις εκτός από τις τράπεζες... What do I mean by that? Όταν γνωρίσει κάποιος μια τόσο νεαρή γυναίκα μπορεί να ξεκινήσει κάτι πολύ πιο χαλαρά σε σχέση με κάποια 30+. Μπορεί δηλαδή να αποτελέσει ένα ακόμα θήραμά του, μπορεί όμως να αποτελέσει μακροπρόθεσμα και “το λιμάνι” του, αν ταιριάξουν και τα βρουν μεταξύ τους, χωρίς να υπάρχει αυτή η αόρατη πίεση όταν η παρτενέρ είναι -άντα+. Όπως είπε και ένας γνωστός μου «αυτά τα αστεράκια είναι επενδύσεις για το μέλλον» lol… lol? Χμμ… βασικά, on second thought, μήπως μέσω μιας τέτοιας σχέσης νιώθει πιο νέος και ο άλλος κατά βάθος?? Αναρωτιέμαι τώρα εγώ…
Από την άλλη πάλι, όπως μου είπε και ένας άλλος γνωστός μου, αυτές οι επενδύσεις έχουν και κάποιο ρίσκο, γιατί αν δεν τις χειριστείς σωστά μπορεί να τις καρπωθεί και να τις χαρεί άλλος, ενώ εσύ έχεις δουλέψει σκληρά για να τις φτάσεις σε ένα άλφα επίπεδο.. Νομίζω όμως ότι αυτό είναι λογικό να συμβαίνει ειδικά στο χρηματιστήριο των σχέσεων, όπου είναι καθαρά θέμα ανθρώπων, συμπεριφορών και χειρισμών..
Ένα μεγάλο(?) “-“ και παράπονο που ανέφεραν αρκετοί της “3ης ηλικίας” (εξ αιτίας του 3 στην αρχή :Ρ) αναφορικά με τις γυναίκες αυτές είναι στον τομέα του sex. Οι περισσότερες -κατά τα λεγόμενά τους- δεν πρόκειται να το κάνουν από το πρώτο ραντεβού μαζί τους. Εκεί που ο άλλος θέλει “να μπει στο ψητό” η άλλη μπορεί να τον αφήσει “ατάιστο” και για 4-5 ραντεβού. Αν έχει πέσει σε extreme περίπτωση μπορεί και για παραπάνω. Η Ms. 30+ πάλι θα προχωρήσει χωρίς ενδοιασμούς αμέσως προς τέρψιν και των δύο.
But is that good or bad if you look a little bit closer?? Προσωπικά θεωρώ πως οι 30+ γυναίκες έχουν απενοχοποιήσει αυτό τον τομέα στο μυαλό τους, γι αυτό και δεν έχουν πρόβλημα να προχωρήσουν άμεσα. Ξέρουν ότι αργά ή γρήγορα -εφόσον το θέλουν και οι δύο- θα καταλήξουν εκεί, οπότε δεν υπάρχει λόγος να το ζαλίζουν το θέμα. Άλλωστε είναι πολύ πιθανό να “φοβούνται” τον ανταγωνισμό και επειδή, ως γνωστόν, δεν υφίσταται σχέση με κάποιον αν δεν κάνεις πρώτα σεξ μαζί του, ποιός ο λόγος να το καθυστερείς? Μπορεί να ταιριάζεις σε όλα, αν δεν ταιριάζεις όμως εκεί ..
Δε μπορώ βέβαια να αντισταθώ και σε ένα ερώτημα που μου γεννήθηκε με αφορμή τα λόγια ενός άλλου γνωστού μου επί του θέματος: «δεν υπάρχει γυναίκα άνω των 30 που κάνει απλώς sex με κάποιον που γνώρισε και της άρεσε. Υπάρχουν απλά γυναίκες που παραδέχονται ότι ψάχνονται να παντρευτούν και άλλες που το ελπίζουν και το ποθούν χρησιμοποιώντας όλα τα όπλα τους, χωρίς όμως να το εκφράζουν». Άρα μήπως οι γυναίκες αυτές βλέπουν κάθε καινούρια γνωριμία σαν μια ευκαιρία για το dream come true ή έστω στιγμιαίας χαράς και απόλαυσης που δεν πρέπει να μείνει ανεκμετάλλευτη??
Οι “μικρές” από την άλλη σίγουρα δεν έχουν απομυθοποιήσει την όλη διαδικασία, λειτουργούν πολύ περισσότερο εγκεφαλικά φοβούμενες -κλασικά- το Υπερεγώ της κοινωνίας και θέτοντας σε δεύτερη μοίρα την προσωπική τους απόλαυση. Άπαξ όμως και γίνει η αρχή -συνήθως- δεν έχουν να ζηλέψουν κάτι από τις προαναφερθείσες κυρίες. Άσε που είναι και πολύ πιο πρόθυμες και ανοιχτές σε νέες προτάσεις, ιδέες και πειραματισμούς…
Anyway, για να μην καταλήξει sex blog ή girlish το blogακι μου, και επειδή έγραψα ήδη ένα ολόκληρο κατεβατό, λέω να περάσω στον επίλογο, λέγοντας απλώς πως ο χρόνος είναι μια ανθρώπινη εφεύρεση. Ένας άνθρωπος δεν καθορίζεται ούτε κρίνεται από την ηλικία του μόνο αλλά από τις πράξεις και τις κινήσεις του. Από την άλλη πάλι τα πάντα είναι θέμα γούστου και περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.. Κάντε ό, τι θέλετε, αρκεί να το κάνετε συνειδητά... Εγώ το χρέος μου σαν αμπελοφιλόσοφος το έκανα και αυτή τη φορά. Ελπίζω να σας άρεσε guys και να μη σας φάνηκαν τελείως αρλούμπες όσα έγραψα τελικά… That s all for now. To be continued... :D
Subscribe to:
Posts (Atom)
Posts
