‘Γιαννιωτίτιδα’

Σήμερα λέω να ασχοληθώ με ένα επιστημονικό-ιατρικό θέμα. Συγκεκριμένα, με μια σπάνια σχετικά ασθένεια, που συναντάται κυρίως στους κατοίκους της Ηπείρου και ειδικά των Ιωαννίνων. Η ασθένεια αυτή έχει ποικίλα συμπτώματα ανάλογα με το φύλλο, την ηλικία, την περιοχή των Ιωαννίνων που μένει, την επαγγελματική και οικονομική κατάσταση του ‘ασθενή’.

Τα πρώτα συμπτώματα ξεκινούν στην παιδική- πρώιμη εφηβική ηλικία, όταν ξεκινά η κοινωνικοποίηση του ασθενή στο σχολείο και προτιμά να συναναστρέφεται με ομοίους του -έτσι συνηθίζεται να συμβαίνει πάντα άλλωστε- και να σνομπάρει και να κουτσομπολεύει σχεδόν όποιον άλλον δεν ανήκει σε αυτή την ομάδα -έτσι συμβαίνει μόνο στους ασθενείς αυτούς.

Ένα ακόμα σύμπτωμα που μπορεί να εμφανιστεί τότε ή λίγο πιο μετά, στο λύκειο, είναι η εμμονή με επώνυμα ρούχα -λες και είχε και στο χωριό του DKNY... Στην ηλικία αυτή ίιισως παίρνει και μια άλλη διάσταση το Υπερεγώ του από τη συνηθισμένη, αυτό όμως θα το αναλύσουμε κάποια άλλη φορά… (για το Υπερεγώ, όσοι δεν είστε γνώστες, αναζητήστε το φίλτατο Freud)

Σε έξαρση μπορούμε να πούμε πως βρίσκεται η ‘Γιαννιωτίτιδα’ με το που ο ασθενής παίρνει το απολυτήριο λυκείου. Την επόμενη κιόλας μέρα ξεκινάει ένα άλλο σύμπτωμα, Alzheimer… What do I mean by that? Με το που αφήνει τη σχολική του ζωή και ό, τι αυτή συνεπάγεται, ενεργοποιείται ένας μηχανισμός επιλεκτικής μνήμης. Σας λέει κάτι;;; όχι;;; Τς τς τς… Μην κρύβεστε ακόμα και εδώ… :Ρ :Ρ

Ο μηχανισμός αυτός ενεργοποιείται κάθε φορά που συναντάει ένας Γιαννιώτης έναν άλλο γνωστό του Γιαννιώτη. Σε περίπτωση που είναι φίλοι, ok, no problem. Σε περίπτωση όμως που είναι απλοί γνωστοί ή πρώην συμμαθητές, για 10 χρόνια ας πούμε, είναι σχεδόν βέβαιο ότι αν συναντηθούν στο δρόμο δεν πρόκειται όχι να χαιρετηθούν αλλά ούτε καν βλέμμα να ανταλλάξουν. Σε μεμονωμένες περιπτώσεις μπορεί να ρίξουν ένα από αυτά τα τόοοσο ζεστά χαμόγελά τους… Υψηλό είναι το ενδεχόμενο πάντως, σε γυναίκες κυρίως, να αλλάξουν ακόμα και πεζοδρόμιο για να μη μπουν σε αυτή την τόσο επίπονη για όλους μας διαδικασία του χαιρετισμού και ερώτησης περί υγείας κτλ…

Το ίδιο άτομο βέβαια, αν το συναντήσουν σε κάποιο party, κοινωνική εκδήλωση (γάμος, βαφτίσια), κοινή παρέα ή αν τύχει να συνταξιδεύουν έχοντας τις διπλανές θέσεις στο λεωφορείο του ΚΤΕΛ θα το προσεγγίσουν με τρομερή φιλικότητα και θα θυμούνται τα πάντα σε ανησυχητικό ίσως κιόλας βαθμό θα λέγαμε…

Επιπλέον, το κόλλημα με τα ρούχα αρχίζει να επιδεινώνεται. Ο ασθενής δεν μπορεί όχι μόνο να φανταστεί τον εαυτό του με κάτι λιγότερο από παπούτσια by Mossialos, ρούχα και εσώρουχα DKNY, Prada etc. αλλά απορεί και με όσους συμβιβάζονται και καταδέχονται να φορούν κάτι παρακάτω. Σε ακραίες περιπτώσεις ο ασθενής κάνει πέρα όποιον φίλο του υιοθετεί διαφορετικού είδους ενδυμασία.

Ανάλογο θέμα προκύπτει και με τις επιλογές του στα αμάξια, τα οποία, ενώ βρέχει 327 μέρες το χρόνο στα Ιωάννινα, επιβάλλεται να είναι ακριβά, διθέσια και cabrio.

Στο σημείο αυτό βέβαια πρέπει να αναφέρουμε πως το γεγονός ότι είναι εθισμένος στα επώνυμα και ακριβά ρούχα, αυτοκίνητα κτλ. δεν συνεπάγεται ότι διαθέτει και το αντίστοιχο εισόδημα. Μπορεί ο άλλος να φτιάχνει τοστ σε καντίνα, να τρώει ψωμοτύρι 22 μέρες το μήνα για να ξεχρεώσει το αμάξι, να βάλει 24 δόσεις στο μπλουζάκι αλλάαα θα είναι Armani, σε παρακαλώ… Το γεγονός αυτό είναι πολύυυυ σημαντικό για το κοινωνικό του status… Πώς θα πάει για καφέ στο Baccara, La suite, Au Bar χωρίς το Armani και το cabrio;;; Πώς θα κυκλοφορήσει το βράδυ στα διάφορα clubs και bars;;;;

Ας πούμε όμως μερικά πράγματα και για τον τρόπο διασκέδασης μιας και αναφέρθηκε -ναι, ναι, δυστυχώς έχει στιγματιστεί και αυτός ο τομέας. Οι φορείς της ‘Γιαννιωτίτιδας’ μπορεί να βγαίνουν έξω για καφέ, για ποτό, να πηγαίνουν σε bars, σε clubs, αλλά δεν μπορούν να χορέψουν. Οι καημένοι δεν κάνει να χορέψουν με τίποτα, όσο και αν τους αρέσουν τα τραγούδια που παίζει ο DJ του εκάστοτε club. Οι πιο ριψοκίνδυνοι τολμούν σπανίως να κουνήσουν ίσως λίγο τις άκρες των ποδιών ή των χεριών τους σύμφωνα με το ρυθμό της μουσικής.

Σε αυτούς τους χώρους θα μου πείτε μπορεί να περάσει κανείς καλά και με άλλους τρόπους, βλέπε flirt. Δυστυχώς όμως η ‘Γιαννιωτίτιδα’ χτυπάει και εκεί. Σας φαίνεται περίεργο;;; Και όμως, οι φορείς δεν μπορούν να flirtάρουν.

Για να γίνει κατανοητό το σύμπτωμα αυτό θα αναφέρουμε ένα παράδειγμα ενός άντρα και μιας γυναίκας: προσέχει ο άντρας τη γυναίκα στο χώρο (εννοείται πως το παράδειγμα μπορεί να γίνει και αντίστροφα, δηλαδή να προσέξει μια γυναίκα έναν άντρα στο χώρο, εμείς όμως θα προτιμήσουμε αυτό), την κοιτάει ώσπου να αντιληφθεί και αυτή την ύπαρξή του και… την κοιτάει, τον κοιτάει, την κοιτάει… τον κοιτάει. Η διαδικασία αυτή μπορεί να διαρκέσει από όλο το συγκεκριμένο βράδυ ως και εβδομάδες μετά, εφόσον τα Ιωάννινα είναι σχετικά μικρή πόλη και υπάρχει και από τις δυο μεριές η βεβαιότητα ότι θα ξανασυναντηθούν κάπου. Όταν επιτέλους πάρει την απόφαση ο νεανίας να μιλήσει στην κορασίδα, η κορασίδα -εάν δεν έχει ξενερώσει ή έχει βρει άλλον αυτή στο μεταξύ- ανταποκρίνεται στο κάλεσμά του, βγαίνουν και κάνουν τη γνώστη σχέση, εάν ταιριάζουν σαν άτομα εννοείται. Μπαμ μπαμ καταστάσεις σαφώς δεν υφίστανται, γιατί οι φορείς της ‘Γιαννιωτίτιδας’ έχουν ευαισθησία με την καρδιά τους και πρέπει να αποφεύγονται ‘απότομες συγκινήσεις’…

Αφήστε που υπάρχει και ένα ακόμα πρόβλημα στη σύναψη σχέσεων μεταξύ Γιαννιωτών. Ποιο;;; Μα αυτό της Γιαννιώτισσας!! Η προαναφερθείσα κοπέλα τις περισσότερες φορές μπορεί να κοιτάει, μπορεί να προκαλεί το νεαρό με τον τρόπο της, όταν έρχεται όμως η στιγμή της γνωριμίας προβάλει μία ξινισμένη, ιδιότροπη, ανέραστη πτυχή της προσωπικότητας της που αναγκάζει το νέο να τραπεί σε φυγή…

Όπως και να έχει, ενώ ο ασθενής είναι φορέας από νεαρότατη ηλικία αυτής της ασθένειας, δυστυχώς αντιλαμβάνεται και κατανοεί το πρόβλημα μόνο μετά την απομάκρυνσή του (είτε βραχυπρόθεσμη είτε μακροπρόθεσμη, αν και συνήθως ισχύει στη δεύτερη περίπτωση) από τα Ιωάννινα. Άλλοι καταφέρνουν και την αντιμετωπίζουν μετά από προσπάθεια και με την πάροδο των χρόνων, άλλοι απλώς γνωρίζουν την κατάστασή τους και την αποδέχονται και άλλοι δεν έχουν καν συνειδητοποιήσει ότι την έχουν. Χρειάζονται βλέπετε και κάποιες εξετάσεις για τη διάγνωσή της: επάρκεια, αυτογνωσία, αυτοεκτίμηση, αυτορύθμιση, αυτό- αυτό- ….

Κλείνοντας θέλω να πω πως μπορεί και εγώ η ίδια να παρουσιάζω κατά καιρούς μερικά -ίσως και όλα- συμπτώματα αυτής της ασθένειας. Η αναγνώριση πάντως αυτής της συμπεριφοράς ως ‘προβληματικής’ και η προσπάθεια για αντιμετώπιση είναι μια καλή αρχή, oder??

Υ.Γ.: Η ‘Γιαννιωτίτιδα’ μπορεί να έχει και τη μορφή της ‘Τρικαλίτιδας’, ‘Πατρίτιδας’ κλπ. ανάλογα με την περιοχή στην οποία παρουσιάζονται τα προαναφερθέντα συμπτώματα. Κατά περιοχές είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν και διαφοροποιήσεις.
If something is missing just add it guys. Τα συμπτώματα της ασθένειας αυτής άλλωστε πολλαπλασιάζονται καθημερινά αν δεν ακολουθηθεί φαρμακευτική αγωγή…



Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Ηλία για τις προτάσεις του και τον τίτλο. Καταλληλότερο νομίζω δε θα μπορούσα να σκεφτώ. I hope you enjoy it. :)