Έφτασε και το δεύτερο σφηνάκι!!!

Μμμ… χτύπησα δύο Choco bloom -σταθερή αξία στα ντουλάπια μου από τότε που πήγαινα σχολείο ακόμα- και επανήλθα δριμύτερη .. Χμμμ, αλήθεια, τι τρώγαμε όταν ήμασταν παιδιά? Εσείς τρώγατε καραμελάκια ΡΕΖ ή εκείνα που τα έβαζες στο στόμα και ανατινάσσονταν?? Σοκοφρέτες Κουκου-ρουκου? Φάτσα Μπανάνα ή Φραουλοπατούσα? Για τα «κουρασάν» δε ρωτάω καν, γιατί είμαι σίγουρη, ότι οι περισσότεροι τσιμπάτε κανένα που και που ακόμα και σήμερα..
Άλλη μόδα της εποχής ήταν τα «τσιγάρα» του Αστερίξ, το σπανάκι του Ποπάυ, τα ζελεδάκια με τα χελωνονιτζάκια, οι τσίχλες Shock, STIMOROL, Brooklyn, Big Babol.. Μη μου πείτε ότι δεν κάνατε διαγωνισμούς με τα αδέρφια ή τους φίλους σας για το ποιος θα κάνει τη μεγαλύτερη φούσκα… Και τρώγαμε 2-3 τσίχλες μαζί και μετά μας πονούσαν τα σαγόνια (όχι του καρχαρία, έτσι?)..

Κάποια περίοδο μάλιστα είχαν και δώρο ψεύτικα τατουαζάκια και προσπαθούσαμε να τα κολλήσουμε στα χέρια και τα μπράτσα μας, ώστε να φαίνονται όσο το δυνατό πιο αληθινά.. Και τα Φουντούνια/ Δρακουλίνια/ Φοφίκο/ Πακοτίνια/ Πιτσίνια είχαν κατά διαστήματα τάπες και αυτοκόλλητα στις συσκευασίες τους και τα τρώγαμε αφού είχαμε βρει το δώρο μας, όπως με τα παγωτά Καραμπόλα, που τα ανοίγαμε πρώτα από κάτω και μετά τα δοκιμάζαμε. Αν μάλιστα δε μας άρεσε καμιά φορά το δωράκι που βρήκαμε, τρώγαμε το παγωτό με μισή καρδιά..

Μεγάλη ζημιά έχουν κάνει και τα μπισκότα Παπαδοπούλου. Τα παίρναμε, τα ανοίγαμε και τρώγαμε πρώτα τη σοκολάτα ή τη βανίλια και μετά το μπισκότο. Συχνά μάλιστα αρκούμασταν στη γέμιση και αφήναμε το μπισκότο μετά και μας γκρίνιαζαν οι μαμάδες…

Και οι γιαγιάδες όμως έπαιζαν σημαντικό ρόλο. Δε νομίζω να υπήρχε γιαγιά με εγγόνια -όσοι έχετε γιαγιά από χωριό τουλάχιστον- και να μην είχε καραμέλες γάλακτος ΚΟΚΟΣ, σαμάλι και λουκούμια ή βανίλια/ υποβρύχιο στα ντουλάπια της.. (Μια απορία που έχω όμως είναι, γιατί τρώνε λουκούμια και βανίλια τα παππούδια, αφού κολλάνε τόσο στα δόντια?) Ανεξάρτητα όμως από τα καλούδια που μας προσέφεραν, νομίζω πως ήταν πάντα κάτι το ιδιαίτερο η επίσκεψη και ο ύπνος στους παππούδες. Υπήρχε άλλη σχέση τότε συγκριτικά με σήμερα που τα μικρούλια τους κοιτάνε στα χέρια.. Βέβαια, έχουν αλλάξει πολύ και οι παππούδες σήμερα, αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα..

Χαχ.. εμένα μου άρεσε να κοιμάμαι στη γιαγιουλίτσα μου και επειδή έκανε να μένω ξύπνια παραπάνω και επειδή δε με πίεζε να πιω το γάλα μου. Αν και –τώρα που το ξανασκέφτομαι- μερικές φορές με καλοέπιανε με special treatment, αφού μου έβαζε να πιω Carnation, Dolca, Caotonic ή HEMO και ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να αντισταθεί ένα παιδί σε σοκολατούχο γάλα.. Αν καθόμουν και το μεσημέρι μπορεί να πίναμε κ καμιά πορτοκαλαδίτσα ή coca cola που τότε την προσέφεραν οι γονείς μας σε "special" καταστάσεις συνήθως, π.χ. party, βαφτίσια, επισκέψεις, κυριακάτικα τραπέζια κτλ.

Μερικές φορές μπορεί να το παρακάναμε ή να τρώγαμε και να πίναμε διάφορα τέτοια το βράδυ και γκρίνιαζαν μετά οι δικοί μας, ότι θα μας πονέσει η κοιλιά ή ότι θα μας τρυπήσει το στομάχι και θα μας χαλάσουν τα δόντια.. Δε χάλασαν όμως… ;)

Χαχ.. πόσες φορές τσιμπούσαμε και στα κρυφά διάφορα και κρύβαμε τα σκουπιδάκια σε διάφορα άσχετα σημεία στο σπίτι, για να κρύψουμε τις αποδείξεις της ατασθαλίας μας και μετά τα έβρισκαν οι δικοί μας και ως δια μαγείας δεν ξέραμε ποτέ ποιος τα έφαγε.. :Ρ

Τώρα που το καλοσκέφτομαι, εκείνη την εποχή όμως δεν υπήρχαν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός, αλλά αυτό ήταν όλο. Οι γονείς δεν το θεωρούσαν πρόβλημα, ούτε έτρεχαν σε διαιτολόγους και παιδοψυχολόγους, γιατί ήξεραν ότι θα δώσει μπόι ο «μπίλιας» τους ή μόλις ξανοίξει και πάλι ο καιρός θα βγει στις αλάνες και τις γειτονιές και θα τα «κάψει»..

Μερικοί γονείς μάλιστα έπαιρναν γι αυτό το λόγο και 1-2 νούμερα μεγαλύτερα ρούχα, γιατί δεν ήξεραν πόσο θα μεγαλώσουν τα καμάρια τους, είτε σε ύψος είτε σε φάρδος.. πόσοι από εσάς δεν έχετε φωτογραφίες με ρούχα που κολυμπάτε μέσα τους? καλά, για το στυλ τους δε θα μιλήσω, γιατί ως κάποια ηλικία μας έντυναν οι δικοί μας και έτσι ήμασταν στο έλεος τους. Γελάω όμως απίστευτα, όταν βλέπω φωτογραφίες από το δημοτικό και το γυμνάσιο/λύκειο. Στην πρώτη περίπτωση μας ψιλοέντυναν ακόμα οι δικοί μας, όπως νόμιζαν αυτοί ότι είναι καλύτερα για εμάς, στη δεύτερη περίπτωση προσπαθούσαμε να συνδυάσουμε οτιδήποτε ήταν στη μόδα, για να είμαστε πιο in και «τζιτζιλώνια» σε σχέση με τους υπόλοιπους συμμαθητές μας. Άλλοι το κατάφερναν επιλέγοντας τζινάκια LEVIS που τους έστρωναν ωραία, μπότες WEHRMACHT και μπουφάν FLY –τα τρία πιο trendy κομμάτια της εποχής τότε θα έλεγα-, άλλοι πάλι ήταν απλώς τραγελαφικοί σε αυτή τους την προσπάθεια.


Ανεξάρτητα από το ντύσιμο πάντως οι τσάντες POLO και PAXOS (και ξερός) ήταν σταθερές αξίες και συνόδευαν τα βήματα κάθε μαθητή, είτε ήταν «διακοσμημένες» με blanko και ανεξίτηλους μαρκαδόρους με ονόματα τραγουδιστών και φίλων, ρητών και στίχων είτε ήταν όπως είχαν βγει «από μαμά»..

Τώρα που είπα «από μαμά» παραλίγο να παραλείψω το απόλυτο «αξεσουάρ» όσων ήθελαν να κάνουν τη διαφορά στο σχολείο: το μηχανάκι! Το πολυπόθητο μηχανάκι -κυρίως για τα αγόρια- αποτελούσε αιτία λογομαχίας και τσακωμών σε πολλά νοικοκυριά από τη στιγμή που έμπαινε το παιδί στην εφηβεία.

Πόσοι από εσάς δεν θέλατε να το αποκτήσετε, για να είστε «πρώτη μούρη» στο σχολείο ή επειδή έτσι (θεωρούσατε ότι) θα έχετε μεγαλύτερη επιτυχία στα κορίτσια (για να μην πω τη λεξούλα με την παγίδα) ??? Πόσο τίποτα και μικρό φαντάζει όμως αυτό το μηχανάκι στη σημερινή νεολαία?? Πόσο πιο extreme πράγματα κάνουν τα μαθητούδια για λίιιγη προσοχή, για να κεντρίσουν λίιιγο παραπάνω το ενδιαφέρον και τα βλέμματα των συμμαθητών τους και για να ρίξουν την κοπέλα που τους αρέσει?? Πόσο «μεγάλοι» είναι πια και καταφέρνουν να περιορίσουν τον αυθορμητισμό και την παιδικότητά τους στα χρόνια του δημοτικού?? (βασικά με αυτά που βλέπω στα δημοτικά τώρα που διδάσκω, έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι σε ποια τάξη του δημοτικού παύουν να είναι παιδιά… Άλλη φάση τα παιδιά της 5ης και 6ης δημοτικού σε σχέση με εμάς τότε.. Α! κ μια άχρηστη πληροφορία: τα παιδιά της 6ης δημοτικού είναι γεννημένα το 1998!!!!)

Ουυυπς! Είπα δημοτικό και θυμήθηκα ότι πρέπει να τους ετοιμάσω κατιτίς για αύριο. Και θέλω να δω και ταινία μετά. Άρα… τέλος και το δεύτερο σφηνάκι! To be continued -once more- my dearest friends… Οσονούπω έρχεται και το τρίτο. Ελπίζω μόνο να μη σας βαρέσουν στο κεφάλι, γιατί είναι και λίγο μπόμπες τα ποτά στο μαγαζί μας.. :Ρ